Konferencji „Przywrócić Veritatis splendor”
Sylwetki wykładowców
Gerhard Ludwig kardynał Müller
(ur. 31 grudnia 1947 w Finthen) – niemiecki duchowny rzymskokatolicki, doktor teologii dogmatycznej, arcybiskup ad personam, biskup diecezjalny Ratyzbony w latach 2002–2012, przewodniczący Papieskiej Komisji „Ecclesia Dei” w latach 2012–2017, prefekt Kongregacji Nauki Wiary w latach 2012–2017, kardynał diakon od 2014.
Studiował na uniwersytetach w Moguncji, Monachium i Fryburgu Bryzgowijskim. W 1977 uzyskał doktorat z teologii dogmatycznej na podstawie pracy Kościół i sakramenty w bezreligijnym chrześcijaństwie. Wkład Bonhoeffera w sakramentologii ekumenicznej napisanej pod kierownictwem Karla Lehmanna. Święcenia kapłańskie otrzymał 11 lutego 1978 z rąk kardynała Hermanna Volka. Habilitował się w 1985 na podstawie pracy Komunia i nabożeństwo do świętych. Historyczne i systematyczne podstawy hagiologii. Od 1986 wykładał teologię dogmatyczną na Uniwersytecie Ludwika i Maksymiliana w Monachium.
1 października 2002 Jan Paweł II mianował go biskupem ordynariuszem diecezji Ratyzbony. Sakry biskupiej udzielił mu arcybiskup Monachium – kard. Friedrich Wetter. 12 września 2006 gościł w Ratyzbonie papieża Benedykta XVI podczas jego pierwszej podróży apostolskiej do Niemiec. W 2007 został mianowany członkiem Kongregacji Nauki Wiary, a od 2009 również członkiem Papieskiej Rady ds. Kultury.
2 lipca 2012 papież Benedykt XVI mianował go prefektem Kongregacji Nauki Wiary w miejsce odchodzącego na emeryturę kard. Williama Levady. Jednocześnie jako prefekt Kongeregacji Nauki Wiary został także przewodniczącym Papieskiej Komisji Ecclesia Dei, Papieskiej Komisji Biblijnej oraz Międzynarodowej Komisji Teologicznej. Tego samego dnia papież podniósł go do godności arcybiskupa. Mianowany kardynałem przez papieża Franciszka na konsystorzu 22 lutego 2014. Papież Franciszek z dniem 1 lipca 2017 roku zwolnił go z funkcji Prefekta Kongregacji Nauki Wiary. Na tym stanowisku zastąpił go abp Luis Francisco Ladaria Ferrer SJ, ówczesny sekretarz kongregacji.
Foto: Elke Wetzig; źródło: commons.wikimedia.org
Ks. prof. dr Dariusz Kowalczyk
Ks. prof. dr Dariusz Kowalczyk, kapłan jezuita, ur. 1963 w Mińsku Maz. Studia filozoficzno-teologiczne odbył w Krakowie, Warszawie i w Rzymie. W latach 2003-2009 przełożony prowincji warszawskiej jezuitów. Od 2010 wykładowca, a od 2013 profesor Wydziału Teologii Papieskiego Uniwersytetu Gregoriańskiego w Rzymie. W latach 2013-2019 dziekan tegoż Wydziału. Autor ponad 60 artykułów naukowych, 12 książek oraz tysięcy mniejszych artykułów o tematyce religijno-społecznej. Rekolekcjonista, publicysta, aktywny na FB, Twitterze i Albicla. Stały współpracownik tygodnika „Idziemy”.
Prof. dr hab. Grzegorz Kucharczyk
Ur. 1969, profesor nauk humanistycznych. Prorektor ds. Nauki Akademii im. Jakuba z Paradyża w Gorzowie Wielkopolskim, pracownik Instytutu Historii PAN. Prowadzi badania w zakresie historii Prus i Niemiec oraz stosunków polsko-niemieckich w XIX i XX wieku. Jego zainteresowania badawcze dotyczą również dziejów antykatolicyzmu oraz polskiej i powszechnej myśli politycznej. Ostatnio opublikował: Wersal 1919. Nowa kultura bezpieczeństwa dla Polski i Europy (Poznań 2019), Chrystofobia. Pięćset lat nienawiści do Chrystusa i Kościoła (Warszawa 2020), Długi Kulturkampf. Pruskie i niemieckie wojny kulturowe przeciw Polsce 1795–1918 (Warszawa 2020), Prusy. Pięć wieków (Warszawa 2020), Katedra i uniwersytet. O kryzysie i nadziei cywilizacji chrześcijańskiej (Kraków 2021). Za książkę o ludobójstwie Ormian w Turcji w 1915 r. (Pierwszy holokaust XX wieku, Warszawa 2004) otrzymał w 2005 r. Nagrodę Wydawców Katolickich „Feniks”.
Działalność publicystyczną uprawia na łamach prasy konserwatywnej i katolickiej w kraju i za granicą. Publikował m. in. w „Salisbury Review”, „Christian Order”, „Christianitas”, „Polonia Christiana”, „Naszym Dzienniku”, „Miłujcie się”. Stały felietonista tygodnika „Do Rzeczy” oraz Radia Maryja.
dr hab. Paweł Skrzydlewski
dr hab. filozofii, rektor Akademii Zamojskiej, prof. tejże uczelni. W 1994 uzyskał stopień magistra na Wydziale Filozofii KUL (praca napisana pod kierunkiem o. prof. dr. hab. M. A. Krąpca). W 1998 r. ukończył Podyplomowe Studium Konstytucjonalizmu na Wydziale Prawa i Administracji UMCS. W 1999 r. obronił pracę doktorską napisaną pod kierunkiem ks. prof. dr. hab. A. Maryniarczyka. Na Wydziale Filozoficznym KUL w Lublinie 13 czerwca 2014 roku uzyskał stopień naukowy doktora habilitowanego w zakresie filozofii. Napisał ponad 250 publikacji naukowych i popularnonaukowych, wygłosił przeszło 100 referatów na konferencjach naukowych. Jest autorem książek: Polityka w cywilizacji łacińskiej. Aktualność nauki Feliksa Konecznego, Lublin 2002 ; Wolność człowieka w cywilizacji łacińskiej w ujęciu Feliksa Konecznego, Lublin 2013 (ss. 313 ); Antropologiczne i społeczne determinanty prawa. Studium z filozofii prawa, Lublin 2013; Osoba w przestrzeni publicznej. Wybrane zagadnienia z filozofii człowieka i polityki, Kraków 2016; Ontyczne i społeczne podstawy pedagogii rodzinnej. Studium z filozofii wychowania i edukacji. Gdańsk 2018; Płciowość i wychowanie osoby, (wraz z M. Marczewski, P. Skrzydlewski) Gdańsk 2020; Antropologia filozoficzna i kulturowa, I. Chłodna, W. Daszkiewicz, R. Gawrych, M. Marczewski, A. Maryniarczyk, P. Skrzydlewski, Gdańsk 2020; Feliks Koneczny, red. P. Skrzydlewski, Kraków 2020; Feliks Koneczny, edited by P. Skrzydlewski, Kraków 2020 (wersja angielska); Człowiek – Wiara – Rodzina, Gdańsk 2022; W obronie integralnego rozwoju człowieka, małżeństwa i rodziny, Gdańsk 2023,
W swych badaniach koncentruje się na filozofii klasycznej, metafizycznej dotyczącej teorii i filozofii: prawa, człowieka, cywilizacji, polityki, wychowania i edukacji. Jest współpracownikiem i autorem haseł w Powszechnej encyklopedii filozofii (t. 1–10) oraz w Encyklopedii filozofii polskiej (t. 1–2), Encyklopedii Aksjologii Pedagogicznej; członkiem Polskiego Towarzystwa Tomasza z Akwinu; L’Association des Amis de la Philosophie Classique – Paris; Towarzystwa Naukowego KUL; Chełmskiego Towarzystwa Naukowego; współpracuje z: Instytutem Edukacji Narodowej w Lublinie oraz Stowarzyszeniem Kultury Chrześcijańskiej im. Ks. Piotra Skargi: Fundacją Polskiej Akademii Nauk w Lublinie.
Dr hab. Marek Czachorowski
Dr Paweł Milcarek
Prof. dr hab. Włodzimierz Dłubacz
Ks. prof. dr hab. Paweł Bortkiewicz
Paweł Witold Bortkiewicz (ur. 8 kwietnia 1958 w Jeleniej Górze – polski duchowny katolicki, członek Towarzystwa Chrystusowego dla Polonii Zagranicznej (TChr.), teolog, etyk, profesor nauk teologicznych specjalizujący się w zakresie teologii moralnej. W latach 2002–2008 dziekan Wydziału Teologicznego Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza, od 2002 dyrektor Centrum Etyki UAM w Poznaniu, członek Komitetu Nauk Teologicznych Polskiej Akademii Nauk (od 2003), członek Rady Programowej Centrum Jana Pawła II „Nie lękajcie się” w Krakowie. Od stycznia 1996 do grudnia 2001 redaktor naczelny miesięcznika biblijno-liturgicznego „Msza Święta”. Od 2022 r. członek Akademii Kopernikańskiej w Warszawie.
W 1995 uzyskał stopień doktora habilitowanego (rozprawa habilitacyjna: Zachowanie wartości moralnych w sytuacjach granicznych. Studium na podstawie polskiej łagrowej literatury pamiętnikarskiej) na Akademii Teologii Katolickiej. Na tej uczelni, już pod nazwą Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego, pełnił funkcję kierownika katedry Historii Teologii Moralnej. Później został wykładowcą Wydziału Teologicznego UAM i kierownikiem Zakładu Katolickiej Nauki Społecznej tamże. Po odejściu z wydziału Tomasza Węcławskiego w 2007 został także kuratorem Zakładu Teologii Fundamentalnej i Ekumenicznej. Od 2002 dziekan Wydziału Teologicznego – po wygaśnięciu kadencji 31 sierpnia 2008, następnego dnia objął funkcję prodziekana ds. nauki i współpracy naukowej. Wykłada także w Wyższej Szkole Kultury Społecznej i Medialnej w Toruniu. Decyzją Prezydenta RP z 14 lutego 2007 uzyskał tytuł naukowy profesora.
W październiku 2015 został członkiem Narodowej Rady Rozwoju, powołanej przez prezydenta Andrzeja Dudę. Został duszpasterzem Akademickiego Klubu Obywatelskiego im. Prezydenta Lecha Kaczyńskiego w Poznaniu. Jest także publicystą Radia Maryja i Telewizji Trwam, występując w audycji Myśląc Ojczyzna. Współpracuje z miesięcznikiem Wpis. W 2018 otrzymał Krzyż „Golgota Wschodu”. W 2021 odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski.
Ks. dr hab. Robert Skrzypczak
ur. 25 sierpnia 1964 w Głuchołazach – polski duchowny rzymskokatolicki, duszpasterz akademicki w Warszawie.Święcenia kapłańskie otrzymał w roku 1996 po ukończeniu formacji w Archidiecezjalnym Seminarium Misyjnym Redemptoris Mater w Warszawie. Magister psychologii i doktor teologii. Stopień doktorski uzyskał w 2003 na KUL-u za pracę poświęconą dogmatyce pod kierunkiem ks. prof. Czesława Bartnika. W 2014 uzyskał stopień doktora habilitowanego nauk teologicznych w zakresie teologii dogmatycznej. Zajmuje się personalizmem włoskim. Wykłada teologię dogmatyczną na Papieskim Wydziale Teologicznym i w Wyższym Metropolitalnym Seminarium Duchownym w Warszawie. W czerwcu 2020 minister kultury i dziedzictwa narodowego Piotr Gliński powołał go w skład Rady Programowej Instytutu Dziedzictwa Myśli Narodowej im. Romana Dmowskiego i Ignacego Jana Paderewskiego.
Foto: Jakub Szymczuk/Foto Gość
Arkadiusz Robaczewski
Pełnomocnik Rektora Collegium Intermarium do spraw programów i nauki. Filozof i publicysta, wykładowca akademicki. W latach 1995-2007 pracownik badawczo – dydaktyczny na KULu, na Wydziale Filozofii, w Katedrze Metafizyki i Antropologii. Założyciel i wieloletni dyrektor Instytutu Edukacji Narodowej. Członek-założyciel Polskiego Towarzystwa Tomasza z Akwinu. Autor programów kształcenia z dziedziny etyki i antropologii filozoficznej oraz licznych artykułów, haseł encyklopedycznych, w tym w Powszechnej Encyklopedii Filozofii, z dziedziny etyki, pedagogiki, filozofii kultury i innych. Pomysłodawca serii konferencji naukowych i popularyzatorskich, w tym m. in; „Nieprzemijająca nowość chrześcijańskiej kultury” i cyklu ogólnopolskich konferencji dla nauczycieli. Autor dwóch książek popularyzatorskich z dziedziny aretologii i filozofii kultury.
Tomasz Rowiński
(ur. 23 września 1981 w Warszawie) polski historyk idei, publicysta i redaktor. W 2005 ukończył Instytut Stosowanych Nauk Społecznych Uniwersytetu Warszawskiego, z którym był związany do 2009 roku. W latach 2005–2008 współpracował z pismem „Res Publica Nowa”, w latach 2006–2010 pracował w Centrum Myśli Jana Pawła II w Warszawie, w tym czasie współpracował z tygodnikiem „Idziemy”. Od 2011 roku do 2014 był też sekretarzem redakcji kwartalnika „Fronda”. Był felietonistą „Tygodnika Bydgoskiego” oraz współpracownikiem kwartalnika „Opcja na Prawo” od roku 2014 do zamknięcia pisma w roku 2020. Od 2008 roku jest redaktorem kwartalnika „Christianitas”. Od 2015 roku koordynuje wydawanie serii książkowej Biblioteka Christianitas. W styczniu 2019 zaczął współpracę z tygodnikiem „Do Rzeczy”, a od sierpnia 2020 jest członkiem zespołu tego tygodnika. W 2019 roku współpracował z tygodnikiem Instytutu Literatury „Nowy napis”. Od roku 2022 jest felietonistą kwartalnika „Homo Dei” wydawanego przez wydawnictwo warszawskiej prowincji redemptorystów, w tym samym roku dołączył także do redakcji portalu Afirmacja.info. Publikował także w takich tytułach jak m.in. „Rzeczpospolita”, Tygodnik „Plus Minus”, „Tygodnik Powszechny”, „Znak”, „Polonia Christiana”, „Kultura Liberalna”, „Teologia Polityczna”, „Pressje”, „Nowa Konfederacja”, „The Catholic Herald”, St. Austin Review, echo24.cz i innych.
Jest autorem książek z wywiadami popularyzujących zagadnienia wiary i teologii, a także redaktorem wyboru publicystyki Spór o Rymkiewicza. W roku 2015 został jednym z sygnatariuszy Listu do Zgromadzenia Ogólnego Synodu ds. Rodziny przygotowanego przez Forum Środowisk Katolickich „Między Synodami”. W tym samym roku opublikował autorską książkę eseistyczną Bękarty Dantego. Szkice o zanikaniu i odradzaniu się widzialnego chrześcijaństwa. W roku 2018 ukazała się druga książka eseistyczna Królestwo nie z tego świata. O zasadach Polski katolickiej na podstawie wydarzeń nowszych i dawniejszych, która w przedmowie została zapowiedziana jako pierwsza część „trylogii polsko-rzymskiej”. Od stycznia 2019 roku jest członkiem Stowarzyszenia Świętego Benedykta Patrona Europy (ASBPE). Na wiosnę roku 2019 razem z Pawłem Milcarkiem wydał książkę Alarm dla Kościoła. Nowa reformacja? Jesienią roku 2020 ukazała się kontynuacja Alarmu dla Kościoła pod tytułem Non possumus. Niezgoda, której uczy Kościół. Jesienią 2022 roku opublikował obszerny tom zatytułowany Turbopapiestwo. O dynamice pewnego kryzysu analizujący objawy i przyczyny kryzysu urzędu papieskiego w Kościele katolickim.
Foto: Tomasz Rowiński / Facebook
Thibaud Collin
ur. w 1968 roku, żonaty, ojciec czwórki dzieci; Jest profesorem filozofii w Kolegium św. Stanisława w Paryżu, Instytutu Filantropijnego we Fryburgu W Szwajcarii Instytutu Théologii Ciała w Lyonie. Jest również członkiem Rady Naukowej Instytutu Studiów Socjologicznych, Ekonomicznych i Politycznych w Lyonie.
Zajmuje się filozofią moralności i polityki. Jest autorem licznych książek, w tym kilku na temat obecnego kryzysu małżeństwa na Zachodzie i w Kościele. Opublikował artykuły krytyczne ukazujące niejasności antropologiczne i etyczne w dokumentach Franciszka o rodzinie.